ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Ναταλία Δραγούμη: Λέει ναι στην ψυχανάλυση, και την πραγματική φιλία και μας μιλά για τα παιδιά και τον σύζυγό της

Πρωταγωνιστείτε στο έργο «Προσοχή, ο φίλος δαγκώνει», μια κωμωδία για την τοξική φιλία. Εσείς είχατε στη ζωή σας τοξικούς φίλους; Πιστεύετε στην πραγματική φιλία;
Πιστεύω στην πραγματική φιλία, γιατί έχω φίλους από το νηπιαγωγείο. Δεν πρέπει να συγχέουμε τη φιλία με την παρέα. Άλλο πράγμα η παρέα κι άλλο η φιλία. Μπορεί τους φίλους να μην τους βλέπεις το ίδιο συχνά όσο μια παρέα που προκύπτει από τη δουλειά, ας πούμε, αλλά οι φίλοι οι πραγματικοί για μένα, είναι αυτοί που έχω από το σχολείο. Δεν θα κάνω ποτέ παρέα με κάποιον ούτε μια δήθεν φιλία, για να κερδίσω κάτι απ’ αυτόν αν τον θεωρώ τοξικό. Δεν θα παραμέριζα την αξιοπρέπειά μου, απλώς για να κάνω παρέα με κάποιον. Γενικά δεν θυσιάζω τέτοιες αξίες στη ζωή μου, για ανθρώπους τοξικούς. Άλλωστε δεν τρέφω αυταπάτες. Ξέρω ποιοι είναι φίλοι μου και ποιοι όχι.

Έχετε γεννήσει δύο παιδιά κι έχετε δηλώσει πως σας αρέσει το φαγητό. Πώς καταφέρνετε να διατηρείστε σε φόρμα, έχοντας ένα κορμί που θα το ζήλευαν και έφηβες;
Ευχαριστώ πολύ για το κομπλιμέντο (γέλια). Κοιτάξτε. Έχω καλό DNA κι αθλητικό σκαρί από γεννησιμιού μου, οπότε δεν δυσκολεύομαι. Δεν χύνω λίτρα ιδρώτα στο γυμναστήριο για να καταφέρω να είμαι σ’ αυτή τη φόρμα. Είμαι από τις τυχερές. Κάνω γυμναστική για να διατηρώ το σώμα μου, ακολουθώ μια σωστή διατροφή, αλλά όχι με υπερβολικό κόπο. Δεν ισχυρίζομαι πως δεν προσέχω, κάνω τρεις φορές την εβδομάδα πιλάτες και beach volley. Ήμουν και αθλήτρια μικρή, οπότε έχω ένα μυώδες σώμα. Αυτό είναι.

Έχετε κάνει ψυχανάλυση κι έχετε μιλήσει δημόσια γι’ αυτό. Δυστυχώς, στην Ελλάδα και ειδικά στις κλειστές κοινωνίες, θεωρείται ακόμη ταμπού. Τι έχετε να πείτε σ’ όσους διστάζουν να το κάνουν, καθώς φοβούνται μήπως «στιγματιστούν;»

Θεωρώ ότι πρέπει να κάνουμε ένα βήμα μπροστά τη σήμερον ημέρα. Δεν μπορεί να έχουμε taboo για την ψυχανάλυση. Όπως πάμε στον γιατρό, επειδή μας πονάει το πόδι μας, έτσι πρέπει να πάμε στον γιατρό όταν μας πονάει η ψυχή μας. Γιατί ενώ είναι καλό να γιατρέψεις την καρδιά σου, ας πούμε, και επισκέπτεσαι έναν καρδιολόγο, δεν είναι καλό να γιατρέψεις την ψυχή σου όταν νιώθεις ότι δεν μπορείς μόνος σου; Ο ψυχίατρος και ο ψυχαναλυτής είναι ένα επάγγελμα πάρα πολύ σημαντικό. Για μένα, η ψυχανάλυση δεν θα έπρεπε να είναι τόσο ακριβή, ώστε να μπορεί να την κάνει ο καθένας. Είναι κάτι αναγκαίο. Οι άνθρωποι που δεν ζουν στην πόλη ίσως να μην την έχουν τόσο μεγάλη ανάγκη και, ίσως γι’ αυτό να τους φαίνεται κάτι έξω από τον εαυτό τους. Όμως, οι ρυθμοί μιας μεγαλούπολης, όπως είναι η Αθήνα, μπορεί να σε τρελάνουν. Οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν πολλά και ποικίλα προβλήματα, που δεν μπορεί ο καθένας να τα αντιμετωπίσει μόνος του. Δεν είναι κακό να ζητήσει βοήθεια.

Στην εφηβεία σας, πέσατε θύμα σεξουαλικής παρενόχλησης. Πώς το χειριστήκατε; Σήμερα όντας μητέρα είστε πιο υποψιασμένη, πιο προσεκτική μ’ αυτό το θέμα;
Ναι, με παρενόχλησε σεξουαλικά ένας φίλος του πατέρα μου. Σήμερα, οι γονείς μιλάνε πολύ περισσότερο με τα παιδιά τους. Θεωρώ ότι είναι απαραίτητο για ό,τι μας ανησυχεί και για όποιον κίνδυνο υπάρχει γενικότερα, να μιλάμε με τα παιδιά μας και να τα έχουμε προετοιμασμένα, ώστε να ξέρουν πως να αντιδράσουν σε κάθε περίπτωση. Για εμένα αυτός είναι ο τρόπος αντιμετώπισης για όλα όσα μας φοβίζουν σχετικά με τα παιδιά μας. Είτε είναι η σεξουαλική παρενόχληση, είτε τα ναρκωτικά, είτε το πίνω και οδηγώ. Πρέπει να τους μιλάμε, να έχουν γνώση του κινδύνου. Παλαιότερα, για παράδειγμα, δεν γινόντουσαν καμπάνιες για την σεξουαλική παρενόχληση. Επομένως, δεν δινόταν η αφορμή για τέτοιες συζητήσεις. Εγώ προέρχομαι από μια οικογένεια με παιδεία και κατάφερα να το αντιμετωπίσω. Το σημαντικό είναι να μιλά ο κόσμος γι’ αυτό. Να μην ξεχνιέται σαν θέμα ή οι γονείς να μην γνωρίζουν πως πρέπει να μιλήσουν γι’ αυτό στα παιδιά τους.

Είστε παντρεμένη πολλά χρόνια με τον Έντι Ρόμπερτς. Ποιο πιστεύετε είναι το μυστικό ενός επιτυχημένου γάμου;
Δεν ξέρω αν υπάρχει μυστικό, ειλικρινά. Δεν υπάρχει συνταγή. Απλά εγώ νομίζω ότι αν υπάρχει κάποια σπίθα για τη συμβίωση με τον άλλο, πρέπει να την διατηρείς. Θέλει καθημερινή δουλειά. Πρέπει να προσέχεις να μην σβήσει αυτή η σπίθα. Αν, όμως, δεν υπάρχει αυτή η σπίθα, δεν είναι απαραίτητο να παραμείνεις μαζί του και να συμβιβαστείς. Γενικά, πρέπει να κάνεις συμβιβασμούς αλλά αν δεν θέλεις να είσαι με έναν άνθρωπο, απλώς πιέζεις τον εαυτό σου. Αν, όμως, το θέλεις πραγματικά, πρέπει καθημερινά αυτή τη σπίθα να την αναζωπυρώνεις. Ακόμη και τα μικρά καθημερινά πράγματα βοηθούν πολύ. Όπως το να βγαίνεις και να μιλάς όμορφα στον άλλον κάτι, που συχνά δεν συμβαίνει. Από την πολλή οικειότητα και την πίεση της καθημερινότητας, αρχίζεις και μιλάς στον σύντροφό σου με τόνο που δεν είναι όμορφος, ή ξεχνάς να κάνεις μια αγκαλιά με τον άνθρωπό σου. Δεν πρέπει. Μια κίνηση τρυφερότητας είναι πολύ σημαντική. Με το σύζυγό μου, θα πάμε να πιούμε έναν καφέ, ένα ποτό ή μια εκδρομή κάποιο Σαββατοκύριακο οι δυο μας. Μία κίνηση τρυφερότητας, μια αγκαλιά ή ένα ταξίδι, όλα χρειάζονται.

 

Συνέντευξη στη Μαρία Μαυρομάτη